برای ستاره ام که درخشید و رفت که با خاطراتش بمانم
پنجشنبه, ۵ خرداد ۱۴۰۱، ۰۱:۰۷ ق.ظ
دو سال پیش وسط های آبان بود که ترلانو دیدم. اولین باری بود که میدیدمش. پالتوی صورتی پوشیده بود، جینِ کاربنی و کتانی های سرمه ای. لاک نزده بود و یکی از ناخن هاش شکسته بود. رژ لب مرجانی زده بود و موهاش فرق وسط بود. من همون اولین باری که به چشماش نگاه کردم عاشقش شدم و تا آخرین روزی که کنارم بود، چشمم رو از چشماش ور نداشتم. شده تا حالا یه نگاه خاصی همیشه توی خاطرتون بمونه و یادتون تره هیچ وقت؟ چقدر قشنگه یادآوری اون نگاه مگه نه؟
