جاهای خالی

از نیلدا‌ نوشته بودم

نوشته بودم که مثل  لک لک در بالاترین جای خیالم پرواز میکند

نوشته بودم که چشم هایش را زیاد نگاه میکنم

نوشته بودم که حتی صدای سنگریزه های کوچک هم او را یادم می اندازد

و خیلی نوشته بودم از دلتنگی هایش، دردهایش، روزهای تلخی ‌که دارد و رویاهای مهتابی اش

یکبار دلم را به دریا زدم و برایش نوشتم:

تو یک روزی خوشبخت ترین دختر دنیا خواهی شد، نمیدانم چطور یا کی! اما این اتفاق خواهد افتاد‌.

آمدم تا بنویسم، انگار آن روز دارد از راه می رسد اندک اندک...